เรื่องผู้เคยชอบกันมาในชาติก่อนก็ชอบกันอีก
คือในครั้งก่อนโน้นมีลูกสุนัขตัวหนึ่ง เข้าไปอาศัยกินข้าวอยู่ในโรงพญาช้างทุกวันจนคุ้นกับพระยาช้าง พญาช้างได้จับลูกสุนัขนั้นชูขึ้นเล่นด้วยอาการต่าง ๆ บางทีก็เอาขึ้นวางไว้บนหัวของตน อยู่มาวันหนึ่งมีคนขอลูกสุนัขนั้นไป นับแต่นันมาพญาช้างก็ไม่จับหญ้าไม่ดื่มน้ำได้แต่นึกถึงลูกสุนัขนั้นอยู่ ควานช้างจึงไปกราบทูลพระเจ้าพาราณสี ๆ จึงโปรดให้อำมาตย์ผู้หนึ่งไปพิจารณาดู เมื่อรู้ต้นเหตุแล้วจึงจึงให้ไปตามลูกสุนัขนั้นมา พญาช้างจึงกินหญ้ากินน้ำ มาชาติสุดท้ายลูกุสุนัขนั้นจึงได้มาเกิดเป็นอุบาสกคนหนึ่ง พญาช้างได้มาเกิดเป็นพระภิกษุองค์หนึ่งซึ่งชอบกันอึก พระเจ้าพาราณสีได้มาเกิดเป็นพระอานนท์ อำมาตย์ผู้รู้เหตุผลได้มาเกิดเป็นพระพุทธเจ้า จบเรื่องนี้อภิณทชาดก เอกนิบาตเท่านี้
เรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า ความรักความชังกันอย่างแรงกล้า ย่อมมีมาจากเคยรักเคยชังกันในชาติก่อน ๆ
ครับผมก็คิดเหมือนกันว่าคนบางคนเราเห็นแล้วเราก็อยากจะพูดคุยด้วย แต่บางคนเรามองแล้วเราก็ไม่ชอบ มันมีผลมาจากภพชาติที่ผ่านๆ มาของคนเราทุกคนนั่นเอง อีกไม่กี่วันก็ออกพรรษาแล้วขออนุโมทนาบุญกับผู้อ่านทุกคน และขอให้ผู้อ่านทุกคนโชคดีมีสุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยทุกคนครับ
ขอบคุณหนังสือพระเจ้า ๕๐๐ ชาติ
พ.ยินดี
๓๐ ก.ย. ๖๓
🙏